Zang op vrijdag bij Wisper Gent

Bij Wisper-Gent volgde ik een lessenreeks zang. Ik startte deze lessenreeks vanuit de intrigerende gedachte dat zingen voor kinderen iets heel natuurlijks is en dat de meeste volwassenen -mezelf inclusief- die spontaneïteit en durf ergens onderweg in het leven zijn kwijtgeraakt. In het beste geval gebeurt dit nog eens onder de douche of op een plek waar we ons veilig afgesloten weten van de buitenwereld. In mijn herinnering was ik nochtans een kind dat graag en veel zong: in de lesjes notenleer, op school, in de jeugdbeweging,... Als volwassene hoor ik vooral mijn kinderen vaak zingen, maar doe ik het zelf nog nauwelijks. Ik zag het bijgevolg als een uitdaging om zang opnieuw een plaats te geven in mijn leven. Ik was heel benieuwd naar wat het me zou brengen.

De idee te moeten zingen riep voor de lessenreeks van start ging gevoelens van geremdheid en spanning bij me op. Wat zouden we moeten zingen? Wie zou er nog zijn? Zou ik niet uit de toon vallen, letterlijk en figuurlijk? Hoe zou het zangniveau zijn van de anderen? Hoe zou de lesgever zijn? ...

De twijfel en onzekerheid maakten snel plaats voor plezier en ontspanning.Wat een genot waren deze lessen! De speelse en spontane aanpak van lesgever en ukelele speler Yannick Van Loo zorgde ervoor dat ik me na enkele lessen in staat voelde op een vrije, ongedwongen manier te zingen. De focus lag tijdens de lessen vooral op vrijheid en ontspanning. Het gebeurde wel eens dat de lesgever voor de liefhebbers een korte technische toelichting gaf, maar dit was slechts bijzaak. Wat ik hoopte opnieuw te kunnen ervaren als volwassene, gebeurde ook. Zingen doet je hoofd leeglopen, creëert verbinding en positiviteit; brengt ontspanning door focus.

Elke les startte met speelse stemoefeningen. Er werd tijdens de opwarming gespeeld met ademhalingsoefeningen, klanken, toonhoogte en intonatie. Verschillende muziekgenres kwamen aan bod, van gospel tot popsong, waarbij er telkens ruimte werd gelaten voor eigen inbreng. Er werd meerstemmig gezongen in kleine groepjes van 3 à 4 personen. Er werd geëxperimenteerd en gevarieerd met toonhoogtes. Op humoristische en speelse wijze zorgde de lesgever voor een open, veilige sfeer die ruimte liet voor (opnieuw) proberen en mislukken. Tijdens éen van de laatste lessen werd vierstemmig gezongen. Voortbouwend op de ervaring en het vertrouwen dat de voorbije weken was gegroeid, zongen we in duo's tegenover elkaar en werden tijdens het zingen stappen naar elkaar toe gezet. Er werd ook meerstemmig gezongen in een kleine cirkel. Dit zou tijdens de eerste lessen ongetwijfeld heel onwennig hebben aangevoeld, maar zorgde op het einde van de reeks voor verbondenheid en zeker ook fierheid over het parcours dat we samen hadden afgelegd en het resultaat waar we in enkele weken tijd naartoe gegroeid waren.

Zonder dit vak had ik deze cursus wellicht niet gevolgd.

Dankzij dit vak zou ik 'm zo opnieuw doen.

Stemopwarming(c) Mieke

0:00